Terapie

Głównym celem zajęć z muzykoterapii jest usprawnianie funkcji psychicznych i fizycznych poprzez różne formy aktywności muzycznej takie jak:
 

• ruch z muzyką
• tańce grupowe integracyjne
• śpiew
• gra i muzykowanie na instrumentach perkusyjnych i melodycznych
• intencjonalne słuchanie muzyki
• tworzenie
• zabawy ruchowe (inscenizacyjne, ilustracyjne, integracyjne).

Oczekiwanym, porządanym wynikiem jest poprawa funkcjonowania dziecka jak i jego wszechstronny rozwój. Na zajęciach muzykoterapii obniża się poziom lęku, redukuje stres, poprawia się również kondycja fizyczna - wzrasta siła mięśniowa, aktywność, pozytywne nastawienie do życia i lepsza adaptacja w grupie. W związku z tym, że wyrażanie siebie poprzez muzykę to sama przyjemność, każdemu dziecku biorącemu udział w zajęciach poprawia się samopoczucie i wzrasta poczucie pewności siebie.

Śpiew

Śpiew jest jedną z podstawowych form ekspresji dziecka, a piosenka najprostszym utworem muzycznym , który dziecko jest w stanie przeżyć, zrozumieć, zapamiętać i odtworzyć. Dzięki różnorodności charakteru i nastroju śpiewanych piosenek wzbogaca się świat uczuć dziecka, kształtuje jego postawa estetyczna.

Radosny nastrój towarzyszący śpiewaniu wpływa na wzmożoną aktywność, przenosi się często również na inne dziedziny działalności dziecka. Zespołowy śpiew dyscyplinuje, wzmacnia więź z grupą. Uaktywnia też często dzieci nieśmiałe, zalęknione, zahamowane, które poprzez zespołowy śpiew nawiązują kontakt z rówieśnikami.
 

Gra na instrumentach

Tak jak własny głos dziecka , równie naturalnym instrumentem muzycznym jest jego ciało: ręce, które wyklaskują rytm, palce, które go wystukują, nogi, które go wytupują. Dziecko używa tych instrumentów chętnie, pozwalają mu one bowiem uzewnętrznić przeżycie rytmu słuchanej muzyki, lub rytmy, które samoistnie rodzi jego wyobraźnia.

Chętnie też dziecko bierze do ręki przedmioty, które pozwalają mu realizować rytmy w sposób ciekawszy pod względem barwy i dynamiki. Przedmioty te to pałeczki, drewienka, kamyczki, pudełka, grzechotki, szeleszczące gazety.

Równolegle dzieci uczą się wydobywać dźwięki na prostych instrumentach perkusyjnych: bębenku, kastanietach, talerzach, trójkątach, tamburynach.

Ruch z muzyką

Ruch należy do naturalnych potrzeb dziecka, warunkujących jego rozwój fizyczny i psychiczny. Jest on również podstawową formą reagowania na otaczający świat dźwięków: ich rytm, dynamikę, barwę, nastrój.

Dzieci uczą się wykorzystywania w ruchu całego ciała – w miejscu i w przestrzeni. Początkowo improwizują, następnie uczą się wypełniać ruchem bliższą i dalszą przestrzeń, poruszać w określonym kierunku, naśladować „lustrzany” ruch nauczyciela, wreszcie ruch łączą ze śpiewem, z grą na instrumentach lub ze słuchaniem muzyki.

Ćwiczenia ruchowe są dla dzieci źródłem radości i naturalnej ekspresji, pomagają odprężyć się i wspólnie bawić, integrują grupę, uczą wzajemnej życzliwości i tolerancji.
 

Słuchanie muzyki

Otaczający świat jest pełen odgłosów. Bez względu na to, gdzie się znajdujemy, atakują nas różne bodźce słuchowe i rozbrzmiewają wokół nas zjawiska akustyczne. Często nie zwraca się na nie uwagi, ponieważ umiejętności słuchania tak jak zdobywania każdej innej umiejętności trzeba się uczyć.

Słuchanie muzyki jest formą dla dzieci najtrudniejszą, gdyż wymaga nie tylko wrażliwości słuchowej, lecz także umiejętności skupienia uwagi. Nagrania pozwalają ukazać dzieciom bogactwo wyrazu i kolorystykę brzmienia, różnorodność wykonania, możliwości techniczne instrumentów. Słuchanie muzyki dla uatrakcyjnienia można łączyć z malowaniem i rysowaniem.